اگر قبل از سال 1390 گذرتان به گلزار شهدای بهشت زهرای تهران افتاده باشد حتما نام او را شنیده اید، ننه علی، زن ریز نقش رنج دیده ای که خانه کوچک و محقرش کنار مزار فرزندش موجب حیرت و تغییر احوال بسیاری از مراجعین بهشت زهرا شده بود.
ننه علی لقب معروف و مشهور مادری است که مدت 20 سال بصورت شبانه روز در این خانه و در کنار مزار فرزند شهیدش (شهید قربانعلی رخشانی مهماندوست) زندگی می کرد . او که فرزندش به دست نوکران حلقه بگوش خاندان منحوس پهلوی (ساواک ) به شهادت رسیده است ، بعد از اینکه با خبر می شود فرزندش به شهادت رسیده و در شهر اهواز دفن گردیده است . راهی شهر اهواز می شود و در کنار مزار فرزندش بیتوته می کند . بعد از پیروزی انقلاب به حضرت امام اطلاع می دهند که مادری از تهران به اهواز آمده و در کنار مزار فرزند شهیدش زندگی می کند البته بدون هیچ سرپناهی که او را در مقابل گرمای طاقت فرسای جنوب محافظت نماید ، به دستور امام (ره) پیکر این شهید از اهواز به بهشت زهرا (س) در تهران منتقل می شود .
از سال 1378 تا 1385 ننه علی تک و تنها در این اتاقک فلزی زندگی کرد ، به گفته دوستان خانه شهید بهشت زهرا (س) تا مدتها این اتاقک ، برق نداشت وسیله گرمایشی و سرمایشی نداشت .
بعد از سال 78 به دلیل کهولت سن و بیماری جسمی ، تنها دخترش او را به خانه خود می برد و از آن به بعد هرچند ماه یک بار به زیارت مزار فرزندش می آید.
اگر قبل از سال 90 به به قطعه 24، نزدیک مزار شهید 13 ساله حسین فهمیده رفته باشید احتمالا اتاقکی کوچک با دیوار های فلزی را دیده اید. اتاقکی که روزگاری محل راز و نیاز این ماد شهید بود.
روحش شاد و یادش گرامی باد